Historia szkoły

Historia Szkoły w Ruścu

Szkoła w Ruścu powstała w 1906 roku – czyli jeszcze w czasach zaborów. Okoliczności powstania szkoły do dziś są owiane tajemnicą, wynikającą z braku konkretnych źródeł, które w sposób jednoznaczny opisywałyby jej początek.
Inicjatorem stworzenia szkoły w Ruścu był miejscowy dziedzic i zarazem właściciel dworu – Żyd Sachs.
Prace budowlane rozpoczęto w 1902 roku. Budynek wykończono i oddano do użytku w 1906 roku. Z powodu braku jednoznacznych informacji dokładna data rozpoczęcia nauki nie jest znana. Z zebranych dokumentów źródłowych wynika, że późną jesienią 1906 roku powstał w Ruścu pierwszy i jedyny oddział szkolny, a opiekę nad nim przejęła pani Cepko, która była córką sekretarza gminy w Dąbrowie Rusieckiej.
Szkoła prowadzona przez w/w nauczycielkę funkcjonowała z przerwami aż do wybuchu I wojny światowej. Nauka obejmowała zagadnienia z pisowni i rachunków. Uczniowie nie posiadali podręczników, brakowało również pomocy naukowych.
Po wybuchu I wojny światowej szkołę zamknięto. Z Kroniki Szkoły wynika, że od roku 1916 rolę nauczycieli pełnili pan Olszewski oraz jego córka, której imienia nie znamy. Z innych źródeł wynika, iż w roku 1915, po wznowieniu funkcjonowania szkoły, do placówki przydzielono wykwalifikowaną nauczycielkę – Zofię Ponińską. Dzięki jej wytrwałości i ofiarności szkoła uzyskała status czterooddziałowej.
Nauka patriotyzmu i postaw obywatelskich podobała się mieszkańcom wioski, dlatego coraz chętniej posyłali oni swe dzieci do szkoły. W placówce oprócz chóru działała biblioteka wiejska oraz teatrzyk amatorski, który organizował plenerowe warsztaty z udziałem rodziców.
Pod koniec I wojny światowej szkoła w Ruścu była przepełniona. Brakowało również nauczyciela. Pozostawiony wakat przejęła siostra Zofii – Helena Ponińska.
Odzyskanie niepodległości było przełomowe dla szkoły oraz dla pani Zofii, która 01. 10. 1919 roku opuściła placówkę w Ruścu. Po jej wyjeździe rolę kierownika i nauczyciela objął Feliks Gałązka.
Druga połowa lat dwudziestych to nowe problemy i wyzwania. Szkoła pękała w szwach, a budynek wzniesiony w latach 1902-1906 był zbyt mały. Brakowało boiska szkolnego oraz pomieszczeń do zajęć rekreacyjnych.
W roku 1925 Szkoła Powszechna w Ruścu spełniła warunki do prowadzenia VII klasy i uzyskała status szkoły III stopnia. Kolejnym przełomowym momentem w historii placówki było wprowadzenie nowej reformy oświaty (11. 03. 1932r.). Minister odpowiedzialny za szkolnictwo – Janusz Jędrzejewicz – wprowadził ustawę, która przewidywała obowiązek szkolny dzieci od siódmego roku życia.
W rusieckiej placówce nadal brakowało kadry nauczycielskiej oraz pomieszczeń, w których mogłyby uczy się dzieci. W związku z tym wynajmowano pomieszczenia od mieszkańców wioski. Nauka taka była kłopotliwa i sprawiała wiele problemów w przebiegu i organizacji zajęć.
Aby rozwiązać ten problem w roku 1934 podjęto decyzję o budowie nowej szkoły. Prace budowlane rozpoczęto wiosną 1935 roku. Dzięki poświęceniu i zaangażowaniu niemal wszystkich mieszkańców Ruśca latem 1935 roku zakończono budowę nowej placówki, która posiadała siedem sal do nauczania.
Otwarcie nowego obiektu odbyło się podczas uroczystej inauguracji roku szkolnego 1935-1936. Od tego dnia szkoła nosi imię Tadeusza Kościuszki. Zdaniem Mariana Piechala, przedwojennego ucznia tej szkoły, nadane imię nie było przypadkowe, gdyż Kościuszko cieszył się wielkim szacunkiem wśród rusieckiej społeczności.
Szkoła w Ruścu, w swej nowej postaci dotrwała do tragicznych dni września 1939 roku. W latach 1938/39 w placówce pracowało dziewięcioro nauczycieli. Niemcy zezwolili na funkcjonowanie szkoły od 10 października 1939 roku do 31 grudnia 1939 roku. Od stycznia 1940 roku naukę wstrzymano, a pomieszczenia szkolne przeznaczono na komisariat żandarmerii niemieckiej.
Naukę wznowiono 4 marca 1945 roku. Funkcję kierownika objął Alfons Hadrysiak. Na początku nauka odbywała się bez zeszytów i podręczników. Jedynym wyposażeniem szkoły były wtedy ławki.
Kolejny rok szkolny 1945/1946 rozpoczęto 3 września. Zgodnie z nową ustawą, placówkę szkolną przemianowano w Zbiorczą Szkołę Gminną z prawem do prowadzenia klas szóstych i siódmych.
Rok szkolny 1946/1947 przyniósł nowe wyzwania, gdyż liczba 420 uczniów przekraczała możliwości organizacyjne placówki. Ponownie zaczęto wynajmować pomieszczenia od kilku miejscowych rodzin.
Na przełomie lat 40 i 50 placówka doczekała się odpowiedniej liczby nauczycieli, a podstawowym problemem pozostały liczne, bo 40-osobowe klasy i ciągły brak pomieszczeń dydaktycznych.
Początek lat pięćdziesiątych to częsta zmiana kierownictwa szkoły:

  • 1950/51 – kierownikiem szkoły w Ruścu był Alfons Hadrysiak
  • 1951/52 – kierownikiem szkoły był Jan Krasowski
  • 1952/53 – Józef Michałek
  • 1953/54 – Józef Michałek
  • 1963/64 – funkcję kierownika szkoły objął Józef Konieczka.

Przed nowym kierownikiem stało wiele wyzwań. Z uzyskanych informacji wynika, iż Józef Konieczka chciał rozbudować szkołę. Efektem jego działania było pobudowanie nowej placówki i otwarcie jej 23 sierpnia 1976 roku. Powołano wtedy Zbiorczą Szkołę Gminną w Ruścu. Na stanowisko dyrektora w/w placówki mianowano Edwarda Strzelczyka, dyrektorem gminnym został Józef Konieczka, a jego zastępcą Stanisław Szataniak.
Nowy dyrektor – Edward Strzelczyk – podjął działania w celu uzyskania pozwolenia na budowę sali gimnastycznej. W porozumieniu z dyrekcją szkoły władze gminy rozszerzyły zakres budowy, dzięki czemu wybudowano tor wyścigowy, profesjonalne boisko do gry w koszykówkę i piłkę ręczną oraz plac zabaw dla najmłodszych. Uroczyste otwarcie w/w obiektu nastąpiło 1 czerwca 1983 roku.
Rok 1984 przyniósł zmiany w kierownictwie szkoły. Józef Konieczka odszedł na emeryturę. Jego miejsce objął Wiesław Szataniak. W Zbiorczej Szkole Gminnej dyrektorem mianowano Edwarda Strzelczyka, natomiast wicedyrektorem została Wiesława Studzińska.
Początek lat 90-tych to, jak wspominają nauczyciele, najspokojniejszy okres w historii szkoły. Młoda, dobrze wykształcona kadra sprostała zmianom systemowym i rozpoczęła przygotowania do zapowiadanej reformy oświaty.
W dniu 1 stycznia 1999 roku weszła w życie ustawa dotycząca samorządu terytorialnego, zgodnie z którą szkoła w Ruścu przeszła pod opiekę Urzędu Gminy. Jednocześnie gmina była zobowiązana wprowadzić reformę oświaty i powołać sześcioletnią szkołę podstawową oraz trzyletnie gimnazjum.
Od 1 września 1999 roku rozpoczęto w naszej szkole naukę jednocześnie w Szkole Podstawowej oraz w Gimnazjum Publicznym.
Ogromne zmiany zaszły też w organizacji i kierownictwie szkoły. Wprawdzie nadal funkcję dyrektora szkoły podstawowej pełnił Edward Strzelczyk, jednak od 1 września 1999 wicedyrektor została Jolanta Kieruzel.
Rok 2002 przyniósł zmiany kierownictwa szkoły: po 26 latach pracy na stanowisku dyrektora, na zasłużoną emeryturę odszedł Edward Strzelczyk, a jego miejsce od 1 września 2002 roku zajęła Jolanta Kieruzel.
Ostatnia, w stuletniej historii szkoły, zmiana organizacyjna nastąpiła od 1 września 2003 roku, kiedy to na podstawie Uchwały Rady Gminy z 30 grudnia 2002 roku utworzono Zespół Szkolno-Przedszkolny w Ruścu.
Podczas reorganizacji połączono przedszkole, szkołę podstawową oraz gimnazjum w jeden zespół, którego dyrektorem został Wiesław Klasztorny. Na stanowiska wicedyrektorów powołano Anetę Grabarz i Irenę Skupińską.
Po roku nastąpiły zmiany na stanowiskach wicedyrektorów i funkcje te pełniły Małgorzata Michalak i Krystyna Bednarek. Pierwszego września 2014 roku, po 36 latach pracy w zawodzie nauczyciela na zasłużoną emeryturę odeszła wicedyrektor Krystyna Bednarek, a jej miejsce zajęła Teresa Łudczak. Od września 2019 roku funkcję dyrektora szkoły przejęła pani Aneta Grabarz, a wicedyrektorem została pani Agata Majchrzak. W strukturze Zespołu Szkolno-Przedszkolnego od 01.09.2019 r. funkcjonuje Publiczna Szkoła Podstawowa oraz Publiczne Przedszkole. Wysoko wykształcona kadra pedagogiczna placówki dba o wszechstronny rozwój uczniów, dzięki czemu dzieci i młodzież mogą rozwijać swoje zainteresowania uczestnicząc w kołach przedmiotowych, konkursach i zajęciach pozalekcyjnych.
Szkoła Podstawowa w Ruścu ciągle służyła i służy dzieciom oraz społeczeństwu.
Poniżej kilka archiwalnych fotografii.